Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Καταγραφή εργαστηρίου Β΄ Κύκλου, 14.01.2012



Καταγραφή εργαστηρίου : Νίκη Σαμίου


ΜΕΘΟΔΟΣ: ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Α΄Φάση
      Περπατήσαμε στο χώρο ελεύθερα, με συνοδεία από μουσικό ερέθισμα, κουνώντας μαλακά τις αρθρώσεις μας. Η κίνηση πραγματοποιήθηκε σε όλα τα επίπεδα[1]. Αφού κινηθήκαμε ελεύθερα, η κίνησή μας άρχισε να μοιάζει με αυτή των πλανητών και των αστεριών. Στην πορεία γίναμε δυάδες-τριάδες πλανητών. Κινούμαστε μαζί. Άλλοι κινούνται πιασμένοι με τα χέρια άλλοι ακουμπώντας ο ένας με τις πατούσες του τις πατούσες του άλλου. Όσο κινούμαστε στο χώρο, ο εμψυχωτής τοποθέτησε σε διάφορα σημεία στο άσπρο πανί πολλά πανιά διαφορετικών  χρωμάτων[2] .           
     Εξερευνήσαμε έναν καινούριο πλανήτη και όταν βρεθήκαμε στο χαμηλό επίπεδο αρχίσαμε να εξερευνούμε το πιο κοντινό σε μας σώμα[3]. Ο εμψυχωτής μας παρότρυνε να δημιουργήσουμε μια δραση[4]. Κάθε ένας από την ομάδα πήρε ένα πανί και το τοποθέτησε στο κέντρο του άσπρου χώρου. Κάποια στιγμή, τα πανιά στο κέντρο έγιναν πολλά, ώσπου  τελικά δημιουργήθηκε ένας πολύχρωμος πλανήτης. Πήραμε τη θέση μας στον πλανήτη λέγοντας μια σκέψη. Ένας ένας, ο καθένας στο δικό του χρόνο και στο δικό του σημείο.

Β΄Φάση
    Χωρίς να το καταλάβουμε, βρεθήκαμε σε έναν κύκλο πάνω στον καινούριο πολύχρωμο πλανήτη. Ο επισκέπτης δεν άργησε να έρθει. Δεν τον είδαμε. Μοναχά τον ακούσαμε. Τον αισθανθήκαμε και αφεθήκαμε στα χέρια του. Δεν ήταν άλλος από τον Μικρό Πρίγκιπα και τις ανησυχίες του, μέσα από τα χείλη  του εμψυχωτή[5].
   Όταν ο επισκέπτης μας άφησε, δεν ήμασταν οι ίδιοι πια. Κρυφτήκαμε στα ροδοπέταλα του λουλουδιού του Μικρού Πρίγκιπα και βαλθήκαμε αχόρταγα να τον χαϊδεύουμε, να ρουφάμε τις μυρωδιές του και τις ανάσες του. Ήταν τόσο μαλακά και βελούδινα που αποφασίσαμε να κατοικήσουμε εκεί. Μέχρι να μάθουμε τα μυστικά του.
  Τελικά, δεν φανήκαμε καθόλου τυχεροί. Κάποιοι, μάλλον άνθρωποι, νόμιζαν ότι κοιμόμασταν μέσα στο τριαντάφυλλο και ήθελαν να μας ξυπνήσουν. Μας κατάβρεξαν με νερό... Μας έριξαν λίπασμα... Ποιός ξέρει τι άλλο μπορούσαν να κάνουν για να μας κερδίσουν την προσοχή! Αποχαιρετίσαμε το τριαντάφυλλο και αποφασίσαμε να πάμε σε άλλο πλανήτη... Αλλιώς θα  έπρεπε να δημιουργήσουμε  το δικό μας πλανήτη. Στην αρχή, λοιπόν, του νέου μας ταξιδιού βρεθήκαμε στον πολύχρωμο πλανήτη. Τα μπαλκόνια  ήταν πορτοκαλί και τα ποτάμια κίτρινα. Πολύ θα ήθελα να μάθω τι χρώμα έχουν εκεί τα τριαντάφυλλα ή τα πράσινα άλογα. Αλλά οι κάτοικοι έλειπαν ή δε τους είχαμε δημιουργήσει εμείς ακόμα. Αν τους δημιουργούσαμε θα τους είχα ρωτήσει αναμφίβολλα. Σε εκείνον τον πλανήτη, φτιάξαμε μια μπλέ γέφυρα για να διασχίσουμε το ποτάμι. Στην απέναντι όχθη συναντήσαμε ένα φωτεινό ρουμπίνι. Όταν το πλησιάσαμε, έγινε πηγάδι και στον πάτο του βρήκαμε έναν χάρτη. Δεν ακολούθησαν όλοι στην άλλη όχθη του κίτρινου ποταμού. Μάλλον φοβήθηκαν ή δε πίστευαν ότι θα έχει κάτι ενδιαφέρον. Επιστρέψαμε να τους μιλήσουμε για το χάρτη. Πρός μεγάλη μας έκπληξη είχαν βρει και αυτοί έναν. Τους φυλάξαμε στο μπαούλο της μνήμης μας και συνεχίσαμε τη συζήτηση γύρω από την κατεύθυνση της εξερεύνησής μας στον πλανήτη. Η συζήτηση δεν προχώρησε πολύ, καθώς ένας παράξενος κάτοικος ήρθε κοντά μας. Φορούσε ένα πορτοκαλί πανωφόρι και έλεγε ότι μπορούσε να πετάει. Δεν ήταν όμως αυτό που κέντρισε την προσοχή μας ώστε να τον κυκλώσουμε με ενδιαφέρον, αλλά η γλώσσα που μιλούσε. Μια γλώσσα που είχε μόνο ένα γράμμα!! Το << α >>. Περίεργη γλώσσα. Πρέπει να έχεις συνέχεια το στόμα σου ανοιχτό για να μιλάς και δε μπορείς να μασάς τσίκλα. Το παράξενο όμως δε σταμάτησε εκεί... Και οι άλλοι άρχισαν σιγά σιγά να συστήνονται με ονόματα που έχουν τόσο λίγα γράμματα που κάνουν μια ταμπέλα του πιο ορεινού χωριού να μοιάζει με έπος! Έτσι γνωρίσαμε τη <<μπα>>, τη << λα >>, τη <<σι >>, τη <<γα>>, τη << τρι – ναι >> , την << ε >> και τον <<ο>>. Περάσαμε τόσο ωραία μέχρι να συστηθούμε που μάλλον τραγουδούσαμε παρά γνωριζόμασταν. 
   Αφού περιπλανηθήκαμε αρκετά, βρεθήκαμε σε ένα αλλιώτικο μέρος. Σε κάποιον άλλο πλανήτη, διαφορετικό από τον προηγούμενο, στον οποίο τα πάντα ήταν φτιαγμένα μόνο από γάλα! Το τοπίο ήταν πολύ έρημο και αδειανό. Πρώτη φορά έβλεπα αδειανό τοπίο. Μόνο με σκιές. Σκιές χωρίς αντικείμενα και ζωντανούς οργανισμούς. Ένα τοπίο που δεν υπάρχει τίποτα. Τίποτα να δείς, τίποτα να αγγίξεις, τίποτα να πατήσεις, να ακουμπήσεις, να μυρίσεις... Ψάχναμε τις σκιές και τις ρωτούσαμε αν ξέρουν ή αν θυμούνται τελοσπάντων  σε ποιόν ανήκουν. Κάποιες απάντησαν, κάποιες δε θυμούνταν πια. Άλλες μας έδειξαν, ρίξαμε μια κλεφτή ματιά αλλά δεν αναγνωρίσαμε κάτι. Δε ξέραμε τι να κάνουμε πια. Να ψάξουμε ή να δημιουργήσουμε. Δύσκολη απόφαση. Κουρασμένοι και πεινασμένοι, πέσαμε για ύπνο.
   Δεν ακούστηκαν δύο χασμουρητά, όταν μια αλεπού ήρθε κοντά μας. Θέλησε να γίνει φίλη μας αλλά μας εξήγησε ότι πρέπει να είμαστε υπομονετικοί. Ήθελε να αγαπηθεί και θέλαμε να την αγαπήσουμε. Έπρεπε να είμαστε υπομονετικοί. Δώσαμε ραντεβού  για την επόμενη ημέρα, την ίδια ώρα και στο ίδιο μέρος. Θα μας καταλάβαινε από τα βήματα μας. Του καθενός είναι διαφορετικά και όλα τα αναγνωρίζει. Τη ρώτησα αν έχει φίλους σαλιγκάρια, μα δεν απάντησε. Σίγουρα θα την ξαναρωτούσα αύριο. Την ίδια ώρα. Στο ίδιο μέρος.
    Την άλλη μέρα περιμέναμε στο ίδιο μέρος. Στο ίδιο σημείο. Την ίδια ώρα. Είχαμε φτιάξει ένα πολύχρωμο ριζόγαλο. Με ένα νοστιμότατο ρύζι, που φτιάχνεται από γάλα. Μόνο γάλα έχει σε αυτόν τον τόπο...Ήμαστε έτοιμοι. Και περιμέναμε... Περιμέναμε.. Η αλεπού όμως δε φάνηκε ποτέ. Δεν παραξενευτήκαμε διόλου. Οι αλεπούδες φημίζονται για την πονηριά τους. Μεταμφιεστήκαμε σε δέντρα και πήγαμε κρυφά να τη βρούμε στο πορτοκαλί μπαλκόνι που ξεκουραζόταν από εχθές. Μας αναγνώρισε.  Δώσαμε τα χέρια και έμεινε στην παρέα μας[6].
               



[1] Σωματική έκφραση και κίνηση
[2] Φαντασία και μεταμορφώσεις
[3] Χαλάρωση , παρατηρητικότητα, συγκέντρωση
[4] Αυτοσχεδιασμός
[5] Αφήγηση
[6] Καθοδηγημένος αυτοσχεδιασμός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου