Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

“Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο” - Διερευνητική δραματοποίηση

Προσέγγιση μέσω Διερευνητικής Δραματοποίησης του διηγήματος “Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο” του Όσκαρ Γουάιλντ



1.      Ευαισθητοποίηση

Ακίνητοι στεκόμαστε όρθιοι διασκορπισμένοι στο χώρο. Σκοτάδι για λίγη ώρα. Παρατηρούμε το περιβάλλον μας. Είμαστε στη πλατεία της πόλης, εκείνη την ώρα την πρωινή όπου ακόμα τα φώτα των δρόμων δεν έχουν σβήσει. Οι άνθρωποι στα σπίτια τους μόλις που ετοιμάζονται να φορέσουν τα παπούτσια τους για να ξεκινήσουν για τις δουλειές τους. Το μόνο που μπορεί κάποιος να δεί σε αυτή τη πλατεία είναι ίσως ένα αδέσποτο σκύλο ξαπλωμένο σε κάποιο  παγκάκι ή μιλούνια περιστέρια όλα μαζί σε κάποια γωνιά να σχηματίζουν ένα γκρι χαλί στη πλατεία ή ακόμα και κάποιο ρούχο πεταμένο παράμερα στον  κάδο. Φώτα. Περπατάμε στη πλατεία παρατηρώντας απλά ότι βλέπουμε σε αυτή από μακριά. Δε μας ξαφνιάζει η παρουσία τους στη πλατεία αλλά η ώρα αυτή που βρεθήκαμε εκεί μας κάνει να βλέπουμε γύρω μας με πρωτόγνωρη περιέργεια.. Βρησκόμαστε στη θέση μας σε κάποιο σημείο της πλατείας  και δημιουργούμε μια παγωμένη εικόνα. Ο εμψυχωτής ζωντανεύει μία μία τις παγωμένες εικόνες και ρωτά να μάθει τι αναπαριστούν. Αφού ζωντανέψουν όλες οι παγωμένες εικόνες, τα σώματα περπατούν στο κέντρο της πλατεία. Η κίνηση των σωμάτων θυμίζει την κίνηση των  πεσμένων φύλλων από τις προσταγές του ανέμου. Φύλλα που γυροβολούν την πλατεία. Πότε πότε κάποιο φύλλο γίνεται άνεμος και σπρώχνει τα άλλα φύλλα. Μερικά φύλλα στροβιλίζονται μαζί. Σιγά σιγά η κίνηση μεταφέρεται στο χαμηλό επίπεδο. Η κίνηση των φύλλων συνεχίζεται στο χαμηλο έπίπεδο μέχρι μια αόρατη σκούπα να τα σπρώξει  στο κύκλο της ομάδας.

2.      Γνωριμία με το έργο
( Αντικείμενα :  ένα πράσινο μαντήλι, ένα ψηλό ποτήρι διακοσμημένο με κόκκινο και πράσινο βελούδο ώστε να θυμίζει τριαντάφυλλο γεμάτο με κόκκινο κρασί, ένα μπλέ ψηλό μπουκάλι με κρασί  )
Ο εμψυχωτής προσφέρει στην ομάδα το ποτήρι να πιούν χωρίς να έχει ανακοινώσει το περιεχόμενό του. Το δίνει στον πρώτο και ένας ένας το περνάει στο διπλανό του. Στο τέλος, το ποτήρι φθάνει στον εμψυχωτή και το τοποθετεί πάνω στο πράσινο μαντήλι, δίπλα στο μπουκάλι.
Ο εμψυχωτής αφηγείται το κείμενο έως το σημείο όπου το άνθος της τριανταφυλλιάς έγινε κόκκινο από το αίμα της καρδιάς του αηδονιού. Έχει ξημερώσει, το αηδόνι είναι νεκρό και το τριαντάφυλλο είναι έτοιμο. Στο σημείο της περιγραφής της νύχτας ο εμψυχωτής γεμίζει αργά αργά, για το υπόλοιπο της αφήγησης, το ποτήρι με κρασί από το μπλε μπουκάλι.

Πρώτες επισημάνσεις για το κείμενο
Για ποιούς λόγους πιστεύετε ότι δεν υπάρχει κανένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο κήπο του νεαρού;
Υπάρχει άλλος τρόπος να καταφέρει αυτό που θέλει ο νεαρός;
Αν ο νεαρός μιλούσε τη γλώσσα των πουλιών τι θα έλεγε στο αηδόνι;
Ποιά είναι η θέση της κοπέλας για το νεαρό;
Τι θα συμβούλευε το αηδόνι;
Τι μπορεί να συμβολίζει το αηδόνι στην ιστορία σχετικά με  τον νεαρό;
Έκανε καλά το αηδόνι που επέλεξε να αφήσει τις ομορφιές της ζωής για να βοηθήσει τον νεαρό να βρεί την ευτυχία του;
Τι μπορεί να συμβούλεψε η βελανιδιά το αηδόνι;
Τι μπορεί να συμβούλεψε η σαύρα το αηδόνι;
Τι συναισθήματα και ποιές σκέψεις κυριαρχούσαν στο αηδόνι εκείνη τη νύχτα;
Τι μπορεί να έλεγε ο νεαρός στο αηδόνι αν το αντίκρυζε νεκρό στο κήπο του με το αγκάθι στη καρδιά;


3.      Δημιουργία νέου δραματικού  περιβάλλοντος
Τεχνική : καθοδηγημένος αυτοσχεδιασμός
Περπατάμε στο χώρο. Βρισκόμαστε στο κήπο του νεαρού. Ο κήπος είναι γεμάτος λουλούδια, δέντρα, πουλιά, έντομα, πέτρες, χώμα. Περπατάμε με ελαφρό πάτημα σαν να πατάμε σε χώμα μαλακό ανάμεσα σε λουλούδια και παρατηρούμε με τη φαντασία μας, μυρίζουμε το κήπο.

Τεχνική: Ανίχνευση της σκέψης και της κοινωνικής κατάστασης
Με το χτύπημα από τις κλάβες παγώνει η κίνηση. Ο εμψυχωτής ρωτά έναν έναν τι είναι ή τι παρατηρεί στο κήπο.

Τεχνική: Δομημένος αυτοσχειδασμός
Συνάντηση του νεαρού με τη κοπέλα. Συζητούν για τον αυριανό χορό και για τη σχέση τους. Οι υπόλοιποι είμαστε τα αηδόνια ή κάποιο άλλο στοιχείο του κήπου που παρακολουθούμε τη συζήτηση.

Τεχνική : Περίγραμμα του χαρακτήρα
Περίγραμμα του χαρακτήρα για το νεαρό πάνω στις σκέψεις του και τα συναισθήματά του για το πρόβλημα που προέκυψε ή για τη κοπέλα ανάλογα με ζητήματα που προέκυψαν από τον προηγούμενο αυτοσχεδιασμό.

Τεχνική: Καταγραφή και ανάγνωση ημερολογίου
Κίνηση στο χώρο. Γινόμαστε αηδόνια στο κήπο. Βρίσκουμε τη δική μας θέση στο κήπο στη μέση του οποίου βρίσκεται η βελανιδιά. Κάθε ένας καταγράφει στο ημερολόγιό του τις σκέψεις του για το αν θα θυσιαστεί για να το κόκκινο τριαντάφυλλο και την ευτυχία του νεαρού. Όποιος τελειώνει, ακουμπά το ημερολόγιό του στις ρίζες της βελανιδιάς που βρίσκονται στο κέντρο του κήπου. Όταν τελειώσουν όλοι, ένας παίρνει το ρόλο της βελανιδιάς και διαβάζει τα ημερολόγια δυνατά.

Τεχνική : Δομημένος αυτοσχεδιασμός
Δύο καρέκλες στο κέντρο. Ο νεαρός και το αηδόνι. Συζητούν για το πρόβλημα του νεαρού, το τρόπο που μπορεί να λυθεί,  και τις προθέσεις του αηδονιού. Στον αυτοσχεδιασμό μπορεί να μπεί και η κοπέλα ή η βελανιδιά.

Τεχνική : Διάδρομος της συνείδησης
Για το αηδόνι γύρω από το τι να κάνει για το πρόβλημα του νεαρού.

Τεχνική : Δραματοποιημένη αφήγηση
Περπατάμε στο χώρο. Τα φώτα χαμηλώνουν . Γινόμαστε ζευγάρια. Ο εμψυχωτής αφηγείται την ιστορία στο σημείο που τη νύχτα το αηδόνι συναντά το τριαντάφυλλο μέχρι το σημείο που πεθαίνει. Στο τέλος της αφήγησης κάθε ζευγάρι πρέπει να έχει καταλήξει σε μία παγωμένη εικόνα.

Επιστροφή στο κύκλο της ομάδας. Κλείνουμε το μύθο συζητώντας για όσα βιώσαμε. Σε αυτό το σημείο μπορεί ο αφηγητής ανάλογα με την ανάγκη της ομάδας να διαβάσει το τέλος της ιστορίας.
Προχωράμε προσπαθώντας ο καθένας να σκεφθεί τι θα ήθελε πολύ στη ζωή του  και τι θα μπορούσε να κάνει  για να το αποκτήσει.  Ο καθένας μόνος του ή σε ομάδες οργανωνει ενα αυτοσχεδισμο η παγωμένη εικόνα σχετικά με το παραπάνω προβληματισμό.



 Νίκη Σαμίου
           
           


Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Διερευνητική δραματοποίηση με βάση το: «Γράμμα του Σταυρόγκιν»


 Διερευνητική δραματοποίηση με βάση το: «Γράμμα του Σταυρόγκιν» απόσπασμα από το έργο Αδελφοί Καραμαζώφ  F.Dostoevsky Βιβλίο Ο Μικρός Ήρωας εκδόσεις Κοροντζή σελ. 67-93 (δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ρωσικός Αγγελιοφόρος το  1857)

v  Δημιουργία ατμόσφαιρας- Ευαισθητοποίηση
·         Μέσα στο ημίφως η ομάδα κινείται ανάμεσα σε διπλωμένα γράμματα, τα παρατηρεί από όποια στάση θέλει ( όρθια, καθιστή, οριζόντια ). Άραγε τι να κρύβουν;
·         Καθένας διαλέγει από ένα γράμμα, το ακούει, το μυρίζει , το αισθάνεται. Ξαφνικά γίνεται βαρύ, με δυσκολία μπορεί κάποιος να το σηκώσει.
·         Βρίσκω ένα μέρος να το αφήσω, ένα μέρος που θα μπορώ με ησυχία να το ανοίξω και να το διαβάσω.
·         Εκφράζω με το σώμα μου τα συναισθήματα που μου προκάλεσαν οι λέξεις που διάβασα.
·         Γράφω μια σκέψη κάτω από τη φράση που βλέπω.
·         Ήρθε η ώρα να το αποχωριστώ, χωρίς να το καταστρέψω. Φορώντας το αόρατο γάντι μου τοποθετώ  το γράμμα στο κέντρο της στο κέντρο της σκηνής χωρίς να με δει κανείς.

Τα γράμματα συγκεντρώνονται στο κέντρο της σκηνής.
Εμψυχωτής: Αναμνήσεις και σκέψεις τυλιγμένες ανακατεμένες σε έναν χώρο, μα και σε έναν άλλο… τον χώρο του νου .
Η ομάδα κάνει έναν κύκλο γύρω από τα γράμματα.


v  Επαφή με το αρχικό περιβάλλον – Επαφή με το έργο – Παρουσίαση μέσω αφήγησης – Παιχνίδι ρόλων

·         Κάθε παίκτης επιλέγει τυχαία ένα γράμμα και το διαβάζει δυνατά.
 «από μέρος του Σταυρόγκιν»
 «δεν μπορούσα να μην γράψω»
 «αποκαλύπτομαι»
 «τρομακτική η ανάγκη της τιμωρίας»
 «ο ένας πόνος αναπληρώνεται με έναν άλλον»
 «η κοινωνία δεν συγχωρεί»


Περίληψη: Γράμμα του Σταυρόγκιν προς τον Τύχωνα
Αφήγηση από όλα τα μέλη της ομάδας.

«Από μέρος του Σταυρόγκιν,
Εγώ ο Νικόλαος Σταυρόγκιν, απόστρατος αξιωματικός, έζησα στην Πετρούπολη, περνώντας άσωτη ζωή, χωρίς να βρω σ’ αυτή καμία ευχαρίστηση.  Κρατούσα εκεί τρεις κατοικίες. Καθόμουνα τακτικά σε ένα σπίτι με επιπλωμένα δωμάτια. Το είχε η Μαρία Λεβιδακίν. Τις άλλες τις είχα νοικιασμένες για βρωμοδουλειές. Στη μία δεχόμουνα μια κυρία που με αγαπούσε, η άλλη βρισκόταν στην οδό Γκοροχοβίγιαστην και δεχόμουν την καμαριέρα της. Οι νοικοκύρηδες μου, κρατούσαν ένα στενόχωρο δωμάτιο, τόσο στενό, που αναγκαζόντουσαν ν’ αφήνουν ανοιχτή την πόρτα που επικοινωνούσε με την κάμαρά μου. Ο άντρας με μεγάλη γενειάδα και μακριά ρεντιγκότα υπάλληλος σ’ ένα μικρό γραφείο έφευγε το πρωί και γυρνούσε το βράδυ. Η γυναίκα, ξήλωνε παλιά κουρέλια και τα γύρναγε από την ανάποδη, έλειπε κι αυτή συχνά, για να παραδίδει τη δουλειά της. Έμενα μόνος μου με το κοριτσάκι τους, τη λέγανε Ματριόσα .Η μητέρα της την αγαπούσε, μα την έδερνε πολύ.
Μια μέρα του Ιουνίου χάθηκε από το τραπέζι μου ένας σουγιάς, δεν τον χρησιμοποιούσα και βρισκότανε εκεί πάνω χωρίς λόγο. Εκείνη την ώρα η μητέρα είχε βάλει της φωνές στη Ματριόσα για κάποιο κουρέλι, κατηγορώντας τη πως το είχε πάρει για τις κούκλες της. Μόλις της είπα για το σουγιά αγρίεψε ακόμα περισσότερο και άρχισε να την ξυλοφορτώνει εκείνη την ώρα βρήκα τον σουγιά πάνω στο κρεβάτι μου, μα δεν το είπα, κάθε κατάσταση άθλια και πρόστυχη προκαλεί μέσα μου θυμό, μα και κάποια ανέκφραστη ηδονή. Όταν αργότερα βρέθηκε το κουρέλι κάτω απ’ το τραπεζομάντηλο, η μικρή δεν έκανε ούτε ένα παράπονο, κοιτούσε μονάχα σιωπηλή .Το έκανε επίτηδες και τότε την παρατήρησα καλύτερα ξανθούλα, με πανάδες, πρόσωπο πρόστυχο, με έκφραση παιδιάστικη και εξαιρετικά γλυκιά.
Όταν η τιμωρία του κοριτσιού πήρε τέλος, έβαλα τον σουγιά στην τσέπη του γιλέκου μου και τον πέταξα στο δρόμο μακριά, για να μην μάθει ποτέ κανείς πως τον είχα βρει. Ένοιωσα πως ήταν παλιανθρωπιά, μα αισθάνθηκα μια κάποια ευχαρίστηση. Βαριόμουνα πολύ εκείνον τον καιρό σε σημείο που θα μπορούσα να πάω να κρεμαστώ κι αν δεν κρεμάστηκα, είναι γιατί περίμενα πάντα πως θα γίνει κάτι, κι αυτό το κάτι το περίμενα σε όλη μου τη ζωή. Τότε ασχολήθηκα για λίγο με τη Θεολογία μα η πλήξη μου έγινε χειρότερη, όσο για τα πολιτικά μου φρονήματα, μου γεννούσαν τη διάθεση να βάλω φουρνέλα στις τέσσερις άκρες του κόσμου.
Δίπλα από το κύριο δωμάτιο που κρατούσα, έμενε ένας υπάλληλος με την οικογένεια του, με καλό παρουσιαστικό ,αλλά φτωχός. Μόλις είχε πάρει τον μισθό του-εικοσιπέντε ρούβλια, περπατώντας στον διάδρομο είδα την πόρτα ανοιχτή και στην καρέκλα αφημένη η ρεντιγκότα του υπαλλήλου, έχωσα το χέρι μου μέσα, είχα πραγματικά ανάγκη από χρήματα εκείνη τη στιγμή παρόλο που θα έπαιρνα σε λίγες μέρες χρήματα από το ταχυδρομείο .Είχα εκείνη την εποχή πολύ όρεξη για ποτό και κέρασα όλη τη βρωμοπαρέα μου. Ύστερα έκανα γούστο να καρφώνω  τα μάτια μου επάνω του, αργότερα όμως ούτε κι αυτό μου έκανε κέφι.
Ύστερα από τρεις μέρες, γύρισα στη Γκοροχοβίγια μόλις μπήκα στο δωμάτιο είδα τη Ματριόσα καθισμένη δίπλα στο παράθυρο, έραβε, τραγουδώντας με σιγανή φωνή. Κάθισα δίπλα της και παίρνοντας την στην αγκαλιά μου της φίλησα το χέρι. Άρχισε να γελάει σαν παιδί, στη συνέχεια ντράπηκε και ξαφνικά έγινε κάτι παράξενο, η μικρή έβαλε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου και άρχισε να με φιλάει με θέρμη.  Το πρόσωπό της γέμισε έκσταση. Σηκώθηκα έξω φρενών κι εκείνη ταράχτηκε πολύ, το πρόσωπό της μου φάνηκε άξαφνα ηλίθιο. Είχε την πεποίθηση πως ήταν βαθύτατα ένοχη «σκότωσα τον θεό», έλεγε.
Την νύχτα εκείνη, χτυπήθηκα στην ταβέρνα, μα το πρωί ξύπνησα στο κύριο δωμάτιο, με είχε φέρει η Λιεβιαδκίν, μα αργότερα γύρισα στην Γκοροχοβίγια, εκείνο που με βασάνιζε ήταν πως φοβόμουνα και πως είχα συνείδηση ότι φοβάμαι. Γύρισα στο κύριο δωμάτιο και ξαπλώνοντας ένιωσα τέτοιο μίσος για κείνη που πήρα την απόφαση να τη σκοτώσω, τη σιχαινόμουνα που ρίχτηκε στο λαιμό μου. Γύρισα μέχρι τα μισά, μα στο κανάλι της Φοντάνκας το μετάνιωσα.
   Ξύπνησα κατά το μεσημέρι, ντράπηκα που θέλησα να γίνω φονιάς, ξεκίνησα για τη Γκοροχοβίγια, σαν έφτασα στην κάμαρα, βρήκα την καμαριέρα, τη Νίνα. Τούτη τη φορά ευχαριστήθηκα πολύ που την είδα. Στην άλλη γωνιά της κάμαρας, είδα τη Μαρτιόσα, δεν κρύφτηκε όπως την άλλη φορά.
Επέστρεψα στο κύριο δωμάτιο για δύο μέρες, βαριόμουνα αφάνταστα και αποφάσισα να φύγω για την Πετρούπολη.
Όταν όμως γύρισα στην Γκοροχοβίγια, να ξενοικιάσω την κάμαρα βρήκα την νοικοκυρά πολύ στεναχωρημένη, η Ματριόσα εδώ και δύο μέρες ήταν άρρωστη και είχε παραμιλητά στον ύπνο της «σκότωσα τον Θεό», έλεγε.
   Αποφάσισα να γυρίσω όταν θα έφευγε η μητέρα της, όπως και έκανα, κάθισα στο ντιβάνι, η Ματριόσα ήταν ξαπλωμένη στο σκοτεινό καμαρίνι, πίσω από ένα παραβάν, στο κρεβάτι της μητέρας της. Ξαφνικά η μικρή σηκώθηκε και φάνηκε στο κατώφλι της κάμαράς μου. Ήμουν τόσο χυδαίος που αισθάνθηκα χαρά καθώς την είδα να έρχεται εκείνη πρώτη. Τι ανανδρία φανέρωνε όλο αυτό και πόσο ντράπηκα !Είχε αδυνατήσει πολύ, σε λίγο σχημάτισα την ιδέα πως δε με φοβότανε. Άρχισε να κουνά το κεφάλι της, σα να με κατηγορούσε, άπλωσε απότομα τη γροθιά της και με φοβέρισε από τη θέση της. Ύστερα έκρυψε το πρόσωπό της με τα χέρια της κι έτρεξε προς το παράθυρο, γύρισα στην κάμαρά μου και κάθισα κι εγώ κοντά στο παράθυρο. Τότε είδα στο φύλλο του γερανιού μια μικρή κόκκινη αράχνη. Άκουσα όμως τα βιαστικά της βήματα και την είδα να βγαίνει από την πόρτα. Την ακολούθησα αμέσως και πρόλαβα να δω, πως έμπαινε σε μια μικρή αποθήκη δίπλα στον απόπατο. Κοίταξα το ρολόι, δεν καλοξέρω γιατί. Μου ήρθε στο νου πως κανένας δεν με είχε συναντήσει, έπρεπε να αποφύγω κάθε συναπάντημα. Κοίταξα ώρα πολλή από τη σκισμάδα, γιατί ήταν σκοτεινά , όχι όμως ολότελα σκοτεινά.. μ’ άλλα λόγια είδα ότι μου χρειαζότανε.
Ύστερα από τρεις ώρες ήμουνα με όλη τη βρωμοπαρέα και έπινα τσάι, ήμουν πολύ εύθυμος, μα παράλληλα ένιωθα όλη την ανανδρία και την ατιμία μου , όμως δεν ντρεπόμουνα γι’ αυτό. Είχα χάσει την αίσθηση του καλού και του κακού.
Είχα τέσσερα τα μάτια μου και περίμενα πως κάτι θα μου τύχει και στις έντεκα το βράδυ έτρεξε η κόρη του πορτιέρη από το σπίτι της Γοροχοβίγιας φέρνοντάς μου την είδηση πως η Ματριόσα κρεμάστηκε . Ακολούθησα το κορίτσι ,ήταν εκεί κόσμος πολύς και αστυφύλακες. Με ρωτήσανε λίγα πράγματα, όσο για την παρουσία μου στο σπίτι εκείνο το βράδυ, αυτή δεν την υποπτεύτηκε κανένας. Η υπόθεση λοιπόν δεν είχε συνέπειες.
Δεν ξαναγύρισα εκεί ολόκληρη τη βδομάδα κι όταν ξαναπήγα ξενοίκιασα το δωμάτιο με την πρόφαση πως στεναχωριόμουνα να φέρνω την Νίνα σε τέτοια κατοικία.
Κοιτάζοντας μια μέρα τη στραβοκάνα τη Μαρία Λιεβιαδκίνα  αποφάσισα άξαφνα να την παντρευτώ. Δεν ήταν ακόμη τρελή μόνο ηλίθια, κουρόπαρτη και κρυφά ερωτευμένη μαζί μου . Μόλις τελείωσε η τελετή του γάμου έφυγα για την επαρχία, όπου έμενε η μητέρα μου.  Ταξίδεψα στην Ανατολή, σ’ ένα μοναστήρι του Αγίου Όρους ,πήγα στην Αίγυπτο, ταξίδεψα στην Ελβετία και έφτασα στην Ισπανία και παρακολούθησα για έναν χρόνο μαθήματα στο Πανεπιστήμιο της Γοττίγγης.
Περνώντας από την Φραγκφούρτη πριν δύο χρόνια, είδα σε μια βιτρίνα ανάμεσα σε πολλές φωτογραφίες ,την εικόνα ενός νεαρού κοριτσιού που έμοιαζε εξαιρετικά με την Μαρτιόσα. Αγόρασα την φωτογραφία και την έβαλα πάνω από το τζάκι μου, ωστόσο δεν την κοίταξα ποτέ κι όταν έφυγα από την Φραγκφούρτη την ξέχασα.
Πέρυσι την άνοιξη καθώς περνούσα από την Γερμανία ξέχασα να κατέβω στον σταθμό που έπρεπε, το επόμενο τρένο θα έφευγε στις έντεκα το βράδυ, μου δείξανε ένα περίφημο ξενοδοχείο και εκεί κατά τις τέσσερις το απόγευμα έπεσα για να ξεκουραστώ. Τότε είδα ένα αλλόκοτο όνειρο, βρισκόμουνα μέσα σε έναν πίνακα του Κλώντ Λορραίν  «Άκις και Γαλάτεια», ήταν ένας μικρός μαγευτικός όρμος του ελληνικού αρχιπελάγους όπου οι άνθρωποι ξυπνούσανε και κοιμόντουσαν ευτυχισμένοι και αγνοί . Όταν ξύπνησα ένα συναίσθημα αδοκίμαστης ευτυχίας γέμισε την καρδιά μου κάνοντάς τη να πονάει. Έκλεισα ξανά γρήγορα τα μάτια διψώντας να βυθιστώ ξανά στο όνειρο, άξαφνα όμως μέσα στο ολόλαμπρο φως είδα ένα στίγμα σκοτεινό που πήρε τη μορφή μιας μικρής κόκκινης αράχνης. Πετάχτηκα επάνω, είχα δει τη μορφή της Ματριόσα, τέτοιον πόνο δεν είχα ξανανιώσει. Από τότε η οπτασία της φανερώνεται σχεδόν κάθε μέρα μπροστά μου. Έχω κι άλλες πολλές αναμνήσεις ακόμα χειρότερες, σκότωσα σε μονομαχία δύο ανθρώπους, φέρθηκα πολύ άτιμα σε μία γυναίκα και πέθανε από το κακό της. Έχω στη συνείδηση μου μια δηλητηρίαση με προμελέτη που πέτυχε και έμεινε άγνωστη. Όμως καμία από αυτές τις αναμνήσεις δεν μου ξυπνάει συναίσθημα παρόμοιο με τη θύμηση της Ματριόσα.
Δυο μήνες ύστερα από το θαυμαστό εκείνο όνειρο, μου ήρθε η διάθεση να ερωτευτώ ξανά στην Ελβετία. Μου ερχότανε πάλι η επιθυμία να κάνω ένα καινούριο έγκλημα, να γίνω με άλλα λόγια δίγαμος, όμως το έσκασα με τη συμβουλή μιας άλλης κόρης που της είχα φανερώσει πολλά. Της είπα πως δεν αγαπούσα καθόλου αυτή που ήθελα να πάρω και πως δεν μπορούσα να αγαπήσω ψυχή.
Έτσι πήρα την απόφαση να τυπώσω τούτα εδώ τα φύλλα σε τριακόσια αντίτυπα  και να τα κουβαλήσω μαζί μου στη Ρωσία.
Ξέρω ότι από την άποψη της ποινικής νομοθεσίας δεν έχω να πάθω τίποτα, μονάχος μου κατηγορώ τον εαυτό μου . Εκείνο που θέλω, είναι να με αντικρίζουμε όλοι όσοι την διαβάζουν όπως τους αντικρίζω και εγώ . Όσοι περισσότεροι είναι αυτοί τόσο το καλύτερο. Αν γινότανε ξανά κάποια έρευνα στα αρχεία της Πετρούπολης ίσως βρίσκανε κάποιο χνάρι, εγώ όμως δεν θα ταξιδέψω, θα καθίσω στο Σκβορεσνίκι, στο κτήμα της μητέρας μου, αν με γυρέψει κανείς θα παρουσιαστώ στη στιγμή».
                                                         Νικόλας Σταυρόγκιν

·         Δημιουργία θεατρικού – συζήτηση εκτός θεατρικού ρόλου – δημιουργία δράσης και στοχασμού νέου περιβάλλοντος –– διαμόρφωση της ιστορίας

v  Ο Σταυρόγκιν είχε το γνώθι της άσωτης ζωής του και συνειδητά δεν έβρισκε καμία ευχαρίστηση σ’ αυτή. Για ποιους λόγους δεν κατάφερε να την αλλάξει;
v  Κρατούσε τρείς κατοικίες. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το κοινωνικό του επίπεδο και την προσωπικότητά του;
v  Για ποιους λόγους ο Σταυρόγκιν δεν αποκάλυψε την παρουσία του σουγιά;
v  Για ποιους λόγους ένιωσε ευχαρίστηση βλέποντας τη Ματριόσα να συνεχίζει να υποφέρει τον ξυλοδαρμό από την μητέρα της;
v  Εξαφανίζοντας τον σουγιά, πετώντας τον στον δρόμο τι συμπεραίνουμε για τον Σταυρόγκιν;
v  Πως μπορεί να ένιωσε η Ματριόσα την ώρα του ξυλοδαρμού της μπροστά σε ένα τρίτο άτομο;
v  Πόσο σημαντικό ρόλο αποτελεί το κοινωνικό υπόβαθρο των γονιών της Ματριόσα προς την αντιμετώπιση στο παιδί;
v  Γιατί η Ματριόσα μετά τις κατηγορίες και τους ξυλοδαρμούς δεν διαμαρτυρόταν;
v  Άραγε η μητέρα της Ματριόσα χτυπώντας τη άδικα ξεσπούσε πάνω της όλο τον κοινωνικό και βιοτικό της θυμό;
v  Πόσο καθαρή αντίληψη των άγριων σκέψεων και πράξεών του είχε ο Σταυρόγκιν;
v  Που μπορεί να αποδοθεί η ευχαρίστηση που ένιωθε κάνοντας ανήθικες πράξεις, αναγνωρίζοντας τες ως ανήθικες;
v  Που οφειλότανε η ανία και η βαρεμάρα που ένιωθε;
v  «κι αν δεν κρεμάστηκα είναι γιατί περίμενα πάντα πως θα γίνει κάτι κι αυτό το περίμενα σ’ όλη μου τη ζωή» Τι μπορεί να περίμενε ο Σταυρόγκιν στη ζωή του;
v  τι παρατηρούμε για τα πολιτικά του φρονήματα και πόσο αυτά μπορεί να επηρέασαν την ατομική του ζωή;
v  Κλέβοντας το μισθό του γείτονά του τι συμπεραίνουμε για τη σχέση του Σταυρόγκιν με το χρήμα και την εξουσία;
v  Τι συναισθήματα γεννούσε η Ματριόσα στον Σταυρόγκιν;
v  Θεωρείτε ότι ο Σταυρόγκιν ήθελε να προκαλέσει τη Ματριόσα παίρνοντάς τη στα γόνατά του; Γιατί αισθανόταν φόβο μετά από αυτό το γεγονός;
v  Τι συναισθήματα έτρεφε η Ματριόσα για τον Σταυρόγκιν;
v  Θα αποκάλυπτε ποτέ η Ματριόσα τις τρυφερές κινήσεις του Σταυρόγκιν προς αυτή;
v  Ποια ήταν η ψυχολογική κατάσταση του Σταυρόγκιν πριν τον φόνο;
v  Πως ένιωσε ο Σταυρόγκιν όταν η Ματριόσα σήκωσε τη γροθιά της και του επιτέθηκε με αυτή τη χειρονομία;
v  Τι μπορεί να εννοούσε η Ματριόσα λέγοντας : «Σκότωσα το Θεό»;
v  Η Ματριόσα έμεινε στην αποθήκη για αρκετή ώρα. Άραγε προκάλεσε με αυτόν τον τρόπο το θάνατό της;
v   Πως λειτούργησε ο γάμος με τη Μαρία Λεβιαδκίν στην ψυχολογία του Σταυρόγκιν;
v  Βρήκε λύτρωση στα μέρη που περιπλανήθηκε;
v  Πως λειτούργησε το όμορφο όνειρο που είδε;
v  Με τη δημοσίευση της γραπτής εξομολόγησης θα έβρισκε λύτρωση πραγματική ο Σταυρόγκιν;

·         Τεχνική : θέατρο Forum – Κοινωνική – Ηθική - Συναισθηματική  διάσταση
   Δύο παίκτες αναλαμβάνουν τους ρόλους της Ματριόσα και της μητέρας της αναπτύσσοντας μια υποθετική λογομαχία. Καθένας μπορεί να αναλάβει το ρόλο με ένα νεύμα.

·         Τεχνική: Η καρέκλα των αποκαλύψεων- Η ψυχοσύνθεση του Σταυρόγκιν
Ένας παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο του Σταυρόγκιν, οι υπόλοιποι παίκτες του υποβάλουν ερωτήσεις.

·         Τεχνική: Τούνελ της συνείδησης
Οι παίκτες δημιουργούν ένα τούνελ με μια λευκή μακρόστενη γάζα ένας παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο του Σταυρόγκιν ακούγοντας τις συνειδήσεις των υπόλοιπων παικτών.

·         Τεχνική: Παγωμένη εικόνα- Κοινωνική, Φαντασιακή κατάσταση
Η ομάδα χωρίζεται σε τρεις υποομάδες και δημιουργεί τρεις παγωμένες εικόνες-στιγμιότυπα από το δραματικό περιβάλλον της εξομολόγησης.
Οι υπόλοιπες υποομάδες περιγράφουν και αποσυμβολοποιούν τις υπόλοιπες παγωμένες εικόνες.

·  Τεχνική: Στοχαστική διερεύνηση- Γραφή και ανάγνωση σε ρόλο-οπτική γωνία-αξιολόγηση
Στοχασμός και γραφή πάνω στο γράμμα του Σταυρόγκιν, ανάληψη ρόλων και γραφή σύμφωνα με τις στάσεις, τις αντιλήψεις και τη φαντασία του κάθε παίκτη.

·         Διεξοδική διερεύνηση των θεματικών σκηνών
·         Σκηνική παρουσίαση του θέματος (σε θεατρικό ρόλο)
·         Συνολική αξιολόγηση (ομαδική- ατομική)

Από την Σταυρούλα Καρτσακλή 




Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Μια άλλη πρόταση για την Αντιγόνη


  ΜΕ ΟΧΗΜΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ

  Πριν δύο χρόνια,μια Αυγουστιάτικη νύχτα είδα στον ύπνο μου πως η "Αντιγόνη" απεχθανόταν το αυγό και το μάρμαρο.  Το τι σημαίνει για μένα αυτό το όνειρο δεν είναι το ζητούμενο, το ζητούμενο είναι να χρησιμοποίησω το όνειρο αυτό σαν αφορμή και ερέθισμα για άλλους που μέσα απο τη γλώσσα του προσωπικού και συλλογικού ασυνείδητου να μπορέσουν να φέρουν στην επιφάνεια,να βιώσουν και να εκφράσουν δικά τους αισθήματα και συναισθήματα.(Η ομάδα θα μπορούσε να αποτελείται και απο ενήλικες και ο χώρος να μην αφορά σχολικό περιβάλλον)  
    
       Περιγραφή

        Α' ΦΑΣΗ

Τα άτομα της ομάδας, με κλειστά μάτια, είναι ξαπλωμένα σε εμβρυακή στάση  σε απόλυτο σκοτάδι.Μετα απο λίγο ο εμψυχωτής αρχίζει να τους βάζει στη διαδικασία να νιώθουν οτι ο καθένας τους είναι ένα "αυγό".Αρχίζουν και κινούνται στο πάτωμα(όχι έντονα) καθώς ένα πολυ χαμηλό φως διαχέεται στην αίθουσα.Τους σκεπάζει με ενα τουλουπάνι και για λίγα λεπτά βιώνουν αυτή την εμπειρία.Το ύφασμα αποσύρεται, τα φώτα κλείνουν ξανά και αυτή τη φορά γίνονται "μάρμαρο". Το φώς αυτή τη φορά είναι λίγο πιο σκληρό,οι συμμετέχοντες είναι ακίνητοι(ακόμη στο πάτωμα ,με κλειστά μάτια) και ο εμψυχωτής τους ψεκάζει ελαφρά με λίγες σταγόνες κρύου νερού.

       Β' ΦΑΣΗ

Οι συμμετέχοντες κινούνται στο χώρο στο ρυθμό  "μαλακής" και "σκληρής" μουσικής που εναλλάσσεται.Έχει δοθεί επίσης η οδηγία πως κάθε φορά που θα ακούν ένα χτύπο θα νιώθουν το "αγαπώ" και κάθε φορά που θα ακούνε δύο χτύπους το "δεν αγαπώ" (Αυτό θα εκφράζεται στην αρχή με χειρονομίες ,μετά με ήχους και αργότερα με μιά λεξη.)Όταν τελειώσει αυτό ακούγεται ο ήχος έντονου βηματισμού απο στρατιωτική παρέλαση και ο εμψυχωτής πιάνοντας αγκαζέ 2 άτομα σχηματίζει ομάδα κρούσης και τοποθετεί τους υπόλοιπους στο χώρο ως εξής: 
Γωνία πάνω αριστερά:Η Αντιγόνη. Γωνία κάτω δεξιά(διαγώνια):Ο Κρέων. Η Αντιγόνη και ο Κρέων κοιτάνε με κατεύθυνση ο ένας προς τον άλλο. Λίγα βήματα μπροστά απο την Αντιγόνη τοποθετείται  η Ισμήνη(με μέτωπο προς αυτή) και το αντίστοιχο γίνεται με τον Αίμονα (μπροστά  απο τον Κρέοντα).Τα 2 άτομα που αποτέλεσαν προσωρινά την ομάδα κρούσης καθώς και οι υπόλοιποι θα είναι οΧορός.Αυτοί που θα βρίσκονται στο χώρο της Αντιγόνης θα κοιτάνε προς τον Κρέοντα και αντίστοιχα αυτοί του Κρέοντα προς την Αντιγόνη.
Ο εμψυχωτής έχει επιλέξει σκηνές που ακούγονται μαγνητοφωνημένες κατά τη διάρκεια των οποίων οι ήρωες κινούνται με καθορισμένο τρόπο. Το σκεπτικό της επιλογής των σκηνών και των κινήσεων είναι το εξής:Τάση της Αντιγόνης και του Κρέοντα είναι να κινούνται απο τη γωνία που βρίσκονται διαγώνια προς το κέντρο. Η Ισμήνη θα εμποδίζει την Αντιγόνη σ'αυτή τη πορεία της και ο Αίμων τον Κρέοντα αντίστοιχα.(Μπορούν να χρησιμοποιηθουν λωρίδες υφάσματος στη μεταξύ τους "πάλη"). Ο Χορός θα δημιουργεί σε σχέση με τον άξονα Αντιγόνη-Κρέων ενα Χ.(Η κίνηση του θα εινα δεξιά-αριστερά) Κάθε φορά που θα τελειώνει μία σκηνή η Αντιγόνη και ο Κρέων θα πλησιάζουν προς το κέντρο και ο Χορός θα υποχωρεί προς τα πλάγια.
Τα βήματα που θα ακολουθηθούν μπορεί ενδεικτικά να είναι τα εξής:

1:Ισμήνη-Αντιγόνη. ( Πρόλογος) Η στάση τους απέναντι στην εξουσία και τον Κάτω Κόσμο.  2:Αίμων-Κρέων (Αντιστροφή 2η) Σχετικά με την ακαμψία σαν στάση ζωής.  3:Χορός  (1ο στάσιμο) Αναφορά στις ικανότητες και τη δύναμη του ανθρώπου καθώς και τη σημασία υπακοής στους νόμους της φύσης και των Θεών.  4:Χορός  (3ο στάσιμο) Ύμνος στον Έρωτα. 5:Άγγελος (Έξοδος) Αξία της χαράς στη ζωή.  6: Αντιγόνη-Κρέων (2ο επεισόδιο) Αντιπαράθεση.  7:Αντιγόνη (3ο στάσιμο) Θρήνος,πορεία προς το θάνατο.

Όταν η Αντιγόνη και ο Κρέων βρίσκονται ο ένας απέναντι απο τον άλλο ενώνουν τις παλάμες τους, κοιτάζονται στα μάτια και σπρώχνουν ο ενας προς τη κατεύθυνση του άλλου(όχι όμως ιδιαίτερα έντονα). Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες δημιουργούν ένα κύκλο γύρω τους ο οποίος αρχίζει και διευρύνεται όταν φθάνει η σκηνή του θρήνου. Τα άτομα της ομάδας τότε σχηματίζουν ένα τετράγωνο περιφερειακά στην αίθουσα. Η Αντιγόνη στροβιλίζεται αργά στο κέντρο της αίθουσας,μόνη. Όταν η σκηνή τελειώσει, ο εμψυχωτής μετακινεί λίγο την Αντιγόνη και στρώνει στο κέντρο ένα μεγάλο άσπρο τετράγωνο χαρτί. .Μετά, πάνω σ'αυτό μπαίνει ενα κίτρινο χαρτί,σχήματος οβάλ και μέσα σ'αυτό ξαπλώνει η Αντιγόνη κατα τέτοιο τρόπο ώστε το σώμα της να σχηματίσει ένα Χ.Η ομάδα ζωγραφίζει το περίγραμμα της, η Αντιγόνη σηκώνεται και καλύπτει το εσωτερικό του περιγράμματος της  με ένα κόκκινο πανί. Όλοι μετακινούνται αργά γύρω από τη σύνθεση αυτή και κατόπιν ξαπλώνουν στο πάτωμα. 


   Γ' ΦΑΣΗ

Τα φώτα κλείνουν.Ο εμψυχωτής ζητά απο τους συμμετέχοντες να νιώσουν ποιά είναι η κύρια ποιότητα/ιδιότητα του αυγού για τον καθένα απο αυτούς καθώς και το συμβολισμό του. Το ίδιο ισχύει και για το μάρμαρο. Τα φώτα ανάβουν, ο εμχυχωτής μαζεύει το κόκκινο πανί, τα μέλη  σηκώνονται και γράφουν μία αφιέρωση μέσα στο "σώμα" της Αντιγόνης "ποτισμένοι" απο τη ποιότητα του αυγού, ξεκινώντας απο τη κορυφή αριστερά του Χ και καταλήγοντας κάτω δεξιά. Το ίδιο κάνουν και σαν μάρμαρο.(απο δεξιά επάνω ως κάτω αριστερά). Μετά, διαβάζει ο καθένας φωναχτά αυτό που έγραψε με το τρόπο που τον εκφράζει καλύτερα. Ακούγεται μουσική απο τύμπανο και τα μέλη της ομάδας κινούνται στο χώρο καθώς καλούνται να βιώσουν πρώτα τη κύρια ποιότητα της Αντιγόνης(χωρις να μπουν σε διαδικασία νοητικής ανάλυσης) αφήνοντας αυτό να τους επηρεάσει σωματικά(βλέμμα,βάδισμα,ρυθμός κ.α) και μετά η κάθε Αντιγόνη κινείται σαν κάποια που απεχθάνεται το αυγό και το μάρμαρο.Η μουσική δυναμώνει και γίνετα πιο γρήγορη,φθάνει σ'ένα κρεσέντο και σταματάει.Η ομάδα σχηματίζει πάλι ένα Χ που καλύπτει όλη την αίθουσα("διαπερνώντας" και το περίγραμμα).Τα άτομα που παρατάσσονται με κατεύθυνση απο αριστερά επάνω προς κάτω δεξιά λένε απο μία φράση σαν Αντιγόνη που απεχθάνεται το αυγό και το ίδιο ισχύει γι'αυτούς που παρατάσσονται αντίστοιχα σαν Αντιγόνη που απεχθάνεται το μάρμαρο.Αφού τελειώσει αυτό ξαπλώνουν όλοι με τα κεφάλια τους να ενώνονται στο κέντρο του Χ του περιγράμματος της Αντιγόνης,τα φώτα κλείνουν πάλι και ακούγεται ένα νανούρισμα για λίγα λεπτά.Όταν ανάβουν τα φώτα η ομάδα κάθεται σε κύκλο γύρω απο τη σύνθεση που υπάρχει στο πάτωμα,τη κοιτάνε για τελευταία φορά και ύστερα κοιτάζονται όλοι στα μάτια. Ο εμψυχωτής τους ζητάει να θεωρήσουν την όλη σύνθεση σαν μία μάνταλα την οποία καλούνται να καταστρέψουν σχίζοντας τη.Τα κομμάτια χαρτί βρίσκονται τώρα στο κέντρο του κύκλου, ο εμψυχωτής φέρνει ένα κουβά, τα χαρτιά ρίχνονται μέσα του  και καίγονται.
Στο τέλος ο εμψυχωτής, χρησιμοποιώντας ένα κομμάτι βαμβάκι στο οποίο έχει στάξει αιθέριο έλαιο λεβάντας πάνω σε λάδι,ξεκινάει αρωματίζοντας το δικό του καρπό και το περνάει στο διπλανό του ώστε όλοι στην ομάδα να κάνουν το ίδιο. Ο καθένας λέει μιά λεξη ή μικρή φράση που αφορά το πως αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και η ομάδα κλείνει.       

Φιλάνθη Γρηγορέα

 

Καταγραφή εργαστηρίου Β΄κύκλος - 21.04.2012

Με βάση το κείμενο τα άτομα καλούνται να αποστηθίσουν τη κατάσταση, το ψυχολογικό και πνευματικό περιβάλλον.

Επαφή με το έργο
          Ο εμψυχωτής συνεχίζει την αφήγηση της ιστορίας από τη Σκηνή 5η.
            Με το τέλος της αφήγησης εντοπίζει το κεντρικό ερώτημα της σκηνής που τον ενδιαφέρει να θίξει στην ομάδα. Από το ερώτημα προκύπτουν οι θεατρικές τεχικές που θα χρησιμοποιήσει η ομάδα. 
            Το ερώτημα που προκύπτει είναι << Αξίζω; Τι αξίζω; >> από την οπτική του εαυτού του και από την οπτική των άλλων.
Δράση
            Τεχνική : Δομημένος αυτοσχεδιαμός
( ο Πεταλουδόσαυρος είναι αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τις σκέψεις του )
            Σε πνεύμα ανατρεπτικό μπορούμε να θέσουμε τους ήρωες αντιμέτωπους. Ο πεταλουδόσαυρος έχει μέσα του τον Τραπεζίτη ( μπαίνουν σκέψεις για το αν αξίζει και πόσο ) οπότε καταλήγει να συνομιλεί με τον εαυτό του .
            Ο Πεταλουδόσαυρος κάθεται στο κέντρο του κύκλου της ομάδας απέναντι    από τον εαυτό του. Ακολουθεί ο διάλογος:
-       Τι κάνεις;
-       Σε εξετάζω
-       Γιατί;
-       Για να δώ από τι είσαι φτιαγμένος.
-       Γιατί;
-       Για να δώ τι είσαι.
-       Ξέρεις τι είμαι.
-       Όχι. Γι αυτό ψάχνω.
-       Έχεις λέπια, φτερά, μεγάλη ουρά…
-       Α! Και εσύ έχεις όλα αυτά!
-       Εσύ τι είσαι;
-       Αυτό που είσαι και εσύ! ( Κοιτάζονται και μυρίζονται γυρίζουν ο ένας γύρω από τον άλλο )
-       Πρέπει να μάθουμε πόσο αξίζουμε. Το κάθε τι από εμάς.
-        Μαζί με εμάς ή μόνα τους;
-       Α! Δε θέλω να με κόψουν!
-       Να μας κοστολογήσουμε.
-       Δεν είμαι καλός στα μαθηματικά.
-       Τι μπορούμε να φτιάξουμε από  την ουρά;
-       Βατραχοπέδιλα.
-       Τρωγόμαστε;
-       Με τρομάζεις!
-       Τι μπορούμε να κάνουμε με τα φτερά;
-       Είναι μεγάλα και ατσούμπαλα.
-       Μπορούμε να φτιάξουμε φτερά για αεροπλάνο… Ανεμόπτερο… αερόστατο…
-       Η αξία μας θα πολλαπλασιάζεται ανάλογα με την απόσταση της διαδρομής, τους επιβάτες, τις χώρες προορισμού!
-       Α!! Αξίζουμε πολλά! Εσύ είσαι που δεν ξέρεις μαθηματικά;
-       Αξίζουμε πολλά. Αλλά… Τι είμαστε;
Στο σημείο αυτό διακόπτει ο εμψυχωτής. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με συλλογικό χαρακτήρα για το Πεταλουδόσαυρο ή αυτοσχεδιασμό με τραπεζίτη.
            Τεχνική: Αυτοσχεδιασμός με τραπεζίτη και Πεταλουδόσαυρο
( Κάθονται με γυρισμένη τη πλάτη ο ένας στον άλλο στη μέση του κύκλου )
Τ – Λεφτά. Χωρίς αυτά δε ζείς , δε κάνεις τίποτα.
Π- Τι είναι τα λεφτά; Εγώ ζούσα στο Πύργο χωρίς λεφτά.
Τ- Σσσσσ. Η σιωπή είναι χρυσός. Πύργο; Μιλάω μ’ ένα “Ντε” , μ’ ένα “ Βον ’’, μ΄ενα “ Μακ” ;
Π – Δε με νοιάζει εγώ δεν ασχολούμαι με λεφτά.
Τ- Εμάς δε μας νοιάζει ποιός είσαι ούτε με τι ασχολήσαι , κανένα δε νοιάζει ποιός είσαι. Αν δεν είσαι καταναλωτής δεν υπάρχεις.
Π- Μπορείς να μου πείς ποιός είμαι;
 
 Επαφή με το έργο
            Αφήγηση Σκηνής 6ης. Το διαφορετικό στοιχείο αυτής της σκηνής στο οποίο θα πρέπει να επικεντρωθούμε είναι η υποκρισία και η βία.
            Στο σημείο αυτό μπορεί να γίνει αυτοσχεδιασμός μεταξύ του Πεταλουδόσαυρου και των δύο προσώπων του Αγρύπα.
Δράση
            Τεχνική: Δομημένος αυτοσχεδιασμός
            Ελεύθερο περπάτημα στο χώρο με χαμηλό φως.  Κινούμαστε σα να είμαστε διευθυντές τσίρκου. Γινόμαστε ζευγάρια και προσπαθούμε να πείσουμε το ζευγάρι μας για κάτι με υποκριτικά.
            Τεχνική: Συλλογικός χαρακτήρας – Φωναχτές σκέψεις
            Οι διευθυντές μένουν όρθιοι γύρω από τους πεταλουδόσαυρους οι οποίοι παραμένουν στο κέντρο του κύκλου.
Πρώτα μιλούν οι Διευθυντές:
-       Εύκολη δουλειά να φυλακίσω αυτό το τέρας ήταν τελικά
-       Πω πω χρυσές δουλειές θα κάνω με αυτό το τέρας
-       Πρέπει να είναι πολύ χαζός για να το έχαψε αμέσως και να πιαστεί στη παγίδα μου
Οι πεταλουδόσαυροι παρατηρούν το φεγγάρι αυτή τη νύχτα από το κελί τους.
-       Είμαι τέρας;
-       Πρέπει να βρώ ένα κόλπο για να φύγω
-       Πρέπει να το πάρω απόφαση. Είμαι ένα τέρας.
-       Μα ακόμα και αν είμαι τέρας πρέπει να είμαι στη φυλακή;
-       Ο κόσμος είναι κακός.
-       Μπορώ να εμπιστεύομαι τον κόσμο;
Σιγά σιγά χαμηλώνουμε. Στο όνειρο για λίγη ώρα.
            Τεχνική: Σωματική έκφραση και κίνηση
Ελεύθερη κίνηση. Βρίσκουμε τρόπο να συσχετιστούμε με τους άλλους.
Επαφή με το έργο
            Διαβάζεται το υπόλοιπο έργο από τον εμψυχωτή αλλά και από άλλα άτομα στη συνέχεια
            Ο πυροφάγος για τον Πεπερόνι είναι το κίνητρο.
            Ο Ολβάν είχε προειδοποιήσει τον πεταλουδόσαυρο ότι αν βγεί στο κόσμο θα πονέσει και επαληθεύεται στη σκηνή που πονάει γιατι του κόβουν τα φτερά.
            Στη πρώτη σκηνή, ο ηθοποιός που παίζει τον ουγκοστίνο όταν λέει << νιώθει>>  για το βραδυνό άγγιγμα πρέπει να το λέει σα να νιώθει ότι τον χαιδέυει η μάνα του.
Κλείσιμο
Η ομάδα σε κύκλο. Μουσικός αυτοσχεδιασμός από τη Δήμητρα στο σαξόφωνο.


Καταγραφή εργαστηρίου: Νίκη Σαμίου