Πλάθοντας το κολάζ της ζωής μας, 26.11.2011

Μία προσωπική καταγραφή, από την Μπέσυ.

Μία εικόνα χίλιες λέξεις. Μέσα από αποσμάσματα εικονικά ξετυλίγεται μία ολόκληρη ιστορία ενός ανθρώπου γνώριμου, φωτίζοντας όλα εκείνα τα σημεία που τον διακρίνουν και τον έχουν σμιλεύσει. Μέσα από ένα ταξίδι μέσα σε εικόνες κομμένες και ραμμένες στα προσωπικά μέτρα αυτού του ανθρώπου, αναδύθηκε η ιστορία της ζωής του. Η καταγωγή, η παρουσία και ο προορισμός του.

Από που ξεκίνησε και με ποια μάτια βλέπει σήμερα το χθες. Πώς η σχέση με τη μητέρα/ πατέρα – προστάτη αλλάζει όψη μέσα από το κόκκινο, κίτρινο και μαύρο φόντο κι από το φόβο της στοργής και της προστασίας κάνει άλμα προς τη φοβέρα. Πώς ένας γάμος αποτυπώνεται στη ψυχή μας σαν ένα λουλουδι που ανθίζει κι άλλες πάλι σα φυλακή που τα κάγκελά του ολένα και μεγαλώνουν και μας εγκλωβίζουν.   

Μικρές καθημερινές ιστορίες, άλλοτε τραγωδίες άλλοτε κωμωδίες, πάντοτε όμως ανθρώπινες. Κι όσα κι αν έχεις να πεις που δε σε φτάνουν οι λέξεις και οι κόλλες όλου του κόσμου, τελικά είναι τόσο μικρός ο κόσμος σου που μπορείς να τον ζωγραφίσεις σε μια κόλλα από χαρτί και μέσα εκεί να κλείσεις όλα τα μεγάλα και τα αληθινά. Γιατί όσα ταξίδια κι αν έχεις κάνει, όσα σκαλοπάτια κι αν έχεις ανέβει και κατέβει, αυτά που διηγείσαι είναι εκείνα τα σκαλοπάτια στα οποία σκόνταψες και τα ταξίδια τα οποία δεν πρόλαβες ακόμα να κάνεις.

Ο προορισμός είναι βουτηγμένος μέσα στο μέλι της ελπίδας πως όλα μέσα από τους κυκεώνες και τους λαβύρινθούς θα βρουν το δρόμο τους προς το φως της χαράς και της ευτυχίας για να είναι το τέλος μας βαμμένο λευκό.

Μακάρι να είναι έτσι για όλους μας.